میلاد حضرت مسیح چه روزی است

میلاد حضرت مسیح چه روزی است را از سایت هاب گرام دریافت کنید.

تاریخ کریسمس ۲۰۲۰ چه روزی است؟ + تاریخچه

به گزارش ایمنا کریسمس و جشن‌های زمستانی به‌تازگی در مناطقی از ایران بیش از قبل موردتوجه واقع‌شده و برخی افراد علاقه دارند با مردم سراسر دنیا مراسم مشترک و هم‌زمانی برگزار کنند.

تاریخ کریسمس چه روزی است؟

تاریخ کریسمس مصادف است با ۴ دی‌ماه برابر با ۲۵ دسامبر، برخی مسیحیان ازجمله بسیاری از ارمنیان ایران جشن کریسمس را در ۱۶ دی‌ماه برابر با ۶ ژانویه برگزار می‌کنند. آغاز سال نوی میلادی نیز ۱۱ دی‌ماه برابر با اول ژانویه است.

کریسمس چیست؟

کریسمس  Christmas یا نوئل جشنی است که به‌منظور گرامیداشت زادروز عیسی مسیح برگزار می‌شود. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسیاری آن را در شامگاه ۲۴ دسامبر نیز برگزار می‌کنند. اعضای بیشتر کلیساهای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز بیست و پنجم دسامبر را به‌عنوان میلاد مسیح جشن می‌گیرند. برخی از مسیحیان ارتودوکس در روسیه، اوکراین و دیگر مکان‌ها، به سبب پیروی از گاه‌شماری یولیانی، جشن کریسمس را در روز ۷ ژانویه برپا می‌دارند، کلیسای حواری ارمنی طبق سنت منحصربه‌فردی، روز میلاد و همچنین روز غسل‌تعمید مسیح را هم‌زمان در روز ششم ژانویه جشن می‌گیرند.

ایام دوازده‌روزه کریسمس با سالروز میلاد مسیح در ۲۵ دسامبر آغاز گشته و تا جشن خاج‌شویان در روز ۶ ژانویه ادامه می‌یابد. واژه کریسمس به معنای مراسم عشای ربانی است.

تاریخچه جشن کریسمس

به‌درستی مشخص نیست که چه زمان و چرا ۲۵ دسامبر را به تاریخ تولد مسیح نسبت دادند، هیچ‌کدام از انجیل‌ها تاریخ تولد مسیح را مشخص نکرده‌اند، توس جولیوس آفریکانوس نخستین مورخ مسیحی بود که شرح وقایع جهانی را آغاز کرد در رایج کردن این ایده که مسیح روز ۲۵ دسامبر متولد شد نقش محوری داشت. این تاریخ نه ماه پس از تاریخ باردارشدن حضرت مریم (۲۵ مارس) محسوب می‌شود و از سوی دیگر ۲۵ مارس تاریخ اعتدال بهاری بوده و خلق حضرت آدم (ع) تلقی می‌شود.
برخی می‌گویند در حقیقت کلیسا جشن زادروز میترا خدای نور و روشنایی(شب یلدا) را با جشن بزرگداشت زادروز عیسی که عهد جدید او را نور و روشنی جهان می‌نامد، جایگزین کرده است و کلیسای کاتولیک به این امید که پیروان آیین میترا به سمت مسیحیت کشیده شوند، به آنان اجازه داد تا به‌عنوان بزرگداشت زادروز مسیح به برگزاری جشن و سرور خود در تاریخ معین‌شده‌ی پیشین ادامه بدهند.

کریسمس در ابتدا با برگزاری جشن و پای‌کوبی همراه نبود حتی در سال ۲۴۵، اوریگن فیلسوف یونانی جشن گرفتن میلاد مسیح را امری قبیح دانست و گفت که درگذشته تنها گناهکاران روز تولد خود را جشن می‌گرفتند.
در اوایل قرون‌وسطی روز کریسمس تحت تأثیر جشن تعمید مسیح بود و در غرب بر دیدار سه مرد ستاره‌شناس ایرانی از نوزاد مسیح تمرکز می‌شد. در اواسط قرون‌وسطی جشن کریسمس پررنگ بود و مورخان اشاره کردند که بسیاری از نجیب زادگان و اشراف کریسمس را جشن گرفتند، سرود خواندن در جشن‌های کریسمس از قرون‌وسطی شکل گرفت. در طول دوره اصلاحات مسیحیت، پروتستان‌ها جشن کریسمس را به‌عنوان تجملات کلیسای کاتولیک و پاپ‌ها محکوم کردند. طی دهه ۱۸۲۰ که تنش‌های فرقه‌ای در انگلستان آرام شده بود، نویسندگان بریتانیایی نسبت به از بین رفتن و کمرنگ شدن جنش کریسمس ابراز نگرانی کردند و تلاش‌هایی در راستای احیای این سنت‌ها صورت گرفت. کتاب ترانه کریسمس چارلز دیکنز که در سال ۱۸۴۳ منتشر شد نقش مهمی در خلق مجدد کریسمس با محور خانواده، حسن نیت و مهربانی ایفا کرد.

اوایل قرن نوزدهم علاقه به کریسمس در آمریکا به‌واسطه چند داستان کوتاه نوشته واشنگتن ایروینگ احیا شد. مهاجران آلمانی و آمریکایی‌هایی که پس از جنگ داخلی آمریکا به کشور بازگشتند سهم مهمی درآوردن سنت‌های کریسمس اروپایی به قاره آمریکا بر عهده داشتند.
در سال ۱۹۱۴، نخستین سال جنگ جهانی اول میان سربازهای آلمانی و بریتانیایی آتش‌بس موقت و غیررسمی شکل گرفت و سربازان هر دو طرف اقدام به خواندن سرودهای کریسمس کرده و جنگ را متوقف کردند. اواخر قرن بیستم ایالات‌متحده با مناقشه‌ای بر سر ماهیت کریسمس و جایگاه آن به‌عنوان جشن دینی یا سکولار مواجه شد، چراکه برخی به رسمیت شناختن کریسمس را به‌عنوان تعطیلات فدرال نقض قانون جدایی کلیسا و دولت می‌دانند و این امر چندین بار در دادگاه‌های مختلف مطرح شد و دادگاه عالی ایالات‌متحده روز ۱۹ دسامبر ۲۰۰۰ حکم داد که به رسمیت شناخت روز کریسمس به‌عنوان تعطیلات رسمی و عمومی نقض‌کننده قانون جدایی دین از حکومت نیست چراکه این روز یک هدف واضح سکولار در پی دارد.

بابانوئل کیست؟

بابانوئل اشاره دارد به یکی از کشیش‌های آسیای صغیر (ترکیه) به نام سن نیکولاس که در قرن چهارم میلادی می‌زیست و به خاطر رفتار مهربانانه‌اش با کودکان و هدیه دادن به فقرا شهرت یافت. او بعدها به نیکولاس قدیس شهرت یافت، در نقاشی‌های قرون‌وسطی و عصر رنسانس به شکل مردی بلندبالا با چهره‌ای جدی و نجیبانه نشان داده‌شده است جسد سنت نیکلا اکنون در کشور ترکیه در منطقه Demre واقع در سواحل دریایی مدیترانه مدفون است و به علت مومیایی شدن طبیعی (به علت سرما) هنوز قسمت‌هایی از آن سالم مانده است. دانشمندان در سال ۲۰۰۳ موفق به بازسازی صورت وی از روی استخوان‌ها شدند و دریافتند که بابانوئل واقعی رنگین‌پوست (پوستی به رنگ قهوه‌ای روشن) بوده است.

در قرن نوزدهم خانواده‌های مسیحی تصمیم گرفتند تا افسانه بابانوئل را با جشن کریسمس همراه کنند و از آن برای آرام و مؤدب کردن کودکان خود بهره ببرند، بنابراین کلاه اسقفی و صلیب نیکلاس قدیس به لباس و کلاه قرمز تبدیل شد بابانوئل وزن اضافه کرد و یک گونی هدیه برای بچه‌های خوب و باادب روی دوشش گذاشت، او دیگر نه در بهشت بلکه در قطب شمال زندگی می‌کرد و صاحب کارخانه اسباب‌بازی و هدیه بود. در سال ۱۹۳۱ کارخانه کوکاکولا، بابانوئل را به‌عنوان نماد تبلیغاتی خود انتخاب کرد و سانتا کلاوس یا بابانوئل مدرن را به دنیا معرفی کرد. امروزه دفتر بابانوئل در جنوب غربی فرانسه به‌ بیش از ۱ میلیون نامه آرزوهای کودکان پاسخ می‌دهد.
کودکان در بسیاری از  کشورها کفش یا جوراب خود را جایی می‌گذارند تا بابانوئل آن را با هدیه پر کند.

آن‌ها باور دارند که اگر در جوراب یا کفش خود هویج یا یونجه بگذارند، گوزن‌های بابانوئل آن‌ها را خواهند یافت و بابانوئل به‌جای آن، آب‌نبات یا خوراکی‌های شیرین خواهد گذاشت.

آیین های کریسمس

کریسمس در بسیاری از کشورهای سراسر جهان جشن گرفته می‌شود و چگونگی آن به پراکندگی مسیحیان، فرهنگ و ترکیب آن با جشن‌های زمستانی ارتباط دارد. اما مشترکات این مراسم در سراسر دنیا این است که مسیحیان برای جشن گرفتن میلاد عیسی مسیح به کلیساها می‌روند، در منزل یک درخت کاج را تزیین و چراغانی می‌کنند و در خیابان‌ها و کوچه‌ها دسته‌دسته سرودهای پرستشی و شکرگزاری اجرا می‌نمایند. همچنین در ایام کریسمس حراجی‌هایی برپا می‌شود و در روز باکسینگ در ۲۶ دسامبر، کارمندها از کارفرمای خویش هدیه دریافت می‌کنند.

مهم ترین سمبل های کریسمس

درخت کریسمس: عموم مردم تصور می‌کنند ارتباطی بین درخت کریسمس و بت‌پرستی درگذشته وجود دارد اما این‌طور نیست برخی داستان‌ها در مورد چرایی وجود درخت کریسمس را مرور می‌کنیم:
داستان اول: اولین نظریه به Saint Boniface  یکی از قدیسان مسیحی بازمی‌گردد، روزی وی به شهری کوچک می‌رود و متوجه می‌شود مردم آن دیار درخت بلوطی را به‌عنوان خدایشان می‌پرستند و عقیده دارند که خدا در آن درخت است. قدیس می‌دانست اگر بخواهد به مردم آن منطقه بگوید که خدای آن‌ها دروغین است باید با همه‌ی مردم شهر بجنگد بنابراین تصمیم گرفت که درخت را قطع کند تا آن‌ها ببینند که داخل درخت خدایی وجود ندارد. مردم ابتدا به مخالفت با او پرداختند اما طی ماجراهای متعدد بالاخره درخت بلوط قطع شد و مردم دیدند که درخت بلوط قطع و خرد شد و هیچ اتفاق بدی هم رخ نداد، قدیس برای احترام به مردم اهالی و زنده نگه‌داشتن این داستان، درخت را نماد دین مسیحیت قرارداد.
داستان دوم: با نمایشی به نام بهشت در آلمان برگزار می‌شد که در آن ماجرای خوردن سیب توسط آدم و بیرون رانده شدن او از بهشت به تصویر کشیده شده بود. در آن نمایش درختان با سیب تزئین شده بودند و ماجرای آدم و خوردن سیب اهمیت زیادی در دین مسیحیت دارد بنابراین ازآن‌پس مسیحیان درختانی را با سیب تزئین کردند و آن را نماد کریسمس دانستند.
داستان سوم: روزی مارتین لوتر گه یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های دین مسیحیت است و در نهضت پروتستان نقشی اساسی داشت در نزدیکی خانه‌ی خود صحنه‌ی بسیار زیبایی دید، در آن صحنه برف می‌بارید و کمی نور نیز می‌تابید که سبب درخشش بیشتر برف‌ها می‌شد. بعد از دیدن این صحنه مارتین لوتر تلاش کرد که دوباره صحنه‌ای شبیه به آن بسازد به همین خاطر درختانی را در آن مکان قرارداد و آن‌ها را تزئین کرد تا درخششی زیبا به محیط ببخشند.
فرشته در کریسمس: مجسمه‌ها یا عروسک‌های کوچکی از فرشته‌ها در کریسمس نماد پیام‌رسان یا رسولان می‌باشند و منظور این است که فرشتگان و رسولان خبر به دنیا آمدن حضرت مسیح را می‌دهند.
زنگوله در کریسمس: زنگوله‌ها از دیرباز ارتباطی نزدیک با کلیساها در دین مسیحیت داشته‌اند، اکنون نیز در اغلب کلیساها در سراسر دنیا هر یکشنبه ناقوس‌ها به صدا درمی‌آیند.
آب‌نبات در کریسمس: به مناسبت تولد حضرت مسیح آب‌نبات پخش می‌شود تا نشان‌دهنده‌ی شادی باشد، علاوه بر آن درگذشته نیشکر به‌وفور کشت و برداشت می‌شد و تصمیم گرفتند در جشن‌هایشان از آب‌نبات‌ها استفاده کنند.
کبوتر در کریسمس: کبوتران سفیدرنگ که به‌عنوان نمادی برای صلح شناخته می‌شوند در کریسمس نشان می‌دهند که حضرت مسیح آمد تا صلح و دوستی را میان انسان‌ها و خداوند برقرار کند.
هدایا در کریسمس: این رسم به این دلیل به وجود آمد که نشان دهد هر کادویی به‌نوبه‌ی خود خوب و باارزش است و حالا خداوند هدیه‌ای بسیار ارزنده به مردم جهان داده و آن چیزی نیست جز تولد حضرت مسیح

گیاه خاس و بنت قونسول در کریسمس: گیاه خاس در کشورهای مختلف بانام‌های گوناگونی شناخته می‌شود اما بااین‌حال کلمه‌ی holly می‌تواند اشاره به خاس داشته باشد. مسیحیان هر یک از قسمت‌های این گیاه را نماد موضوع خاصی می‌دانند برای مثال برگ‌های تیزش را یادآور تاج حضرت عیسی (ع) و میوه‌های کوچک قرمزرنگش را سمبل قطره‌های خون می‌دانند اما به‌طورکلی گیاه خاس نماد ثروت می‌باشد، گیاه بنت قونسول در برابر سرما مقاومت بالایی دارد و قابلیت تغییر رنگ با تغییر شرایط آب‌وهوایی را دارد. بنت قونسول به دلیل رنگ قرمز و سبزش نماد کریسمس به شمار می‌آید و در تزئینات این جشن به چشم می‌خورد.
چراغانی در کریسمس: در کتاب مقدس مسیحیان آمده که خداوند پرتلالو و درخشان است و درواقع نور جزوی جدانشدنی از دین مسیحیت و خداوند است و لقب حضرت مسیح نور جهان است به همین خاطر چراغانی‌های فراوان طی مراسم کریسمس به چشم می‌خورند.
میسلتو در کریسمس: میسلتو Mistletoe نام گیاهی نیمه انگلی است که می‌تواند بخشی از مواد غذایی موردنیاز خود را تأمین کند و مقاومت بالایی دارد، به خاطر وجود همین مقاومت بالا به یکی از نمادهای کریسمس تبدیل‌شده است. همچنین گفته می‌شود که حضرت مسیح توانایی بارور کردن و شفا دادن افرادی که نابارور یا بیمار بودند را داشت به همین خاطر نیز میسلتو می‌تواند نماد خوبی برای اشاره به کریسمس باشد.
سایر نمادهای کریسمس:

دانه‌های برف: نماد پایان زمستان و آغاز بهار
ستاره: نماد رخ دادن معجزه
سه مرد عاقل: نماد پیشگویان آمدن حضرت عیسی
حلقه‌ گل: نماد گردش زمین به دور خورشید
چوپان: نماد مردم گذشته

رنگ ها در کریسمس

از سه رنگ در جشن‌های کریسمس بیشتر استفاده می‌شود، سبز، قرمز و سفید، در سال‌های اخیر طلایی نیز به آن‌ها اضافه‌شده است. رنگ سبز نماد شکوفایی و سرسبزی گیاهان است، قرمز همواره در کتاب مقدس مسیحیان نقش مهمی داشته است: کلمه‌ آدم در زبان عبری به معنای مرد + قرمز است، مسیحیان اعتقاددارند حضرت مسیح از گوشت و خون انسان (به رنگ قرمز) بوده و رنگ قرمز نماد رنگ خون وی است و نیز معتقدند مرگ وزندگی انسان‌ها نیز به دست خداوند و پسر او یعنی حضرت مسیح است که خون و رنگ قرمز در این نظریه نیز نقش مهمی دارند؛ بنابراین رنگ قرمز نماد گناه حضرت آدم، خون حضرت مسیح و مرگ وزندگی است، رنگ سفید نماد پاکی و برف است. رنگ طلایی بیشتر جنبه‌ی تزئینی دارد و از دیرباز جزو رنگ‌های مقدس در دین مسیحیت نبوده است.

منبع مطلب : www.imna.ir

مدیر محترم سایت www.imna.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

کریسمس

کریسمَس (زبان انگلیسی: Christmas) یا نوئل (زبان فرانسوی: Noël) جشنی است در آیین مسیحیت که به منظور گرامیداشت زادروز عیسی مسیح برگزار می‌شود. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسیاری آن را در شامگاه ۲۴ دسامبر نیز برگزار می‌کنند. اعضای بیشتر کلیساهای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز بیست و پنجم دسامبر را به عنوان میلاد مسیح جشن می‌گیرند. برخی از مسیحیان ارتودوکس در روسیه، اوکراین، سرزمین مقدس (ناحیه تاریخی فلسطین کنونی) و دیگر مکانها، به سبب پیروی از گاهشماری یولیانی، جشن کریسمس را در روز ۷ ژانویه برپا می‌دارند. کلیسای حواری ارمنی طبق سنت منحصر به فردی، روز میلاد و همچنین روز غسل تعمید مسیح را هم‌زمان در روز ششم ژانویه جشن می‌گیرند.

ایام دوازده روزه کریسمس با سالروز میلاد مسیح در ۲۵ دسامبر آغاز گشته و تا جشن خاج‌شویان در روز ۶ ژانویه ادامه می‌یابد. هرچند مهم‌ترین عید مذهبی در گاهشمار مسیحی، روز عید پاک (به عنوان روز مصلوب شدن و رستاخیز عیسی) است، بسیاری به‌خصوص در کشورهای ایالات متحده و کانادا، کریسمس را مهم‌ترین رویداد سالانه مسیحی محسوب می‌دارند. با وجودی که این روز یک عید مذهبی شناخته می‌شود از اوایل سده بیستم میلادی به بعد به‌طور گسترده به عنوان یک جشن غیر مذهبی برگزار شده و برای بیشتر مردم، این ایام فرصتی است برای دور هم جمع شدن اقوام و دوستان و هدیه دادن به هم. کریسمس با آیین‌های ویژه‌ای به‌طور مثال آراستن یک درخت کاج، برگزار شده[۷] و شخصیتی به نام بابانوئل در آن نقشی مهم دارد.[۸]

ریشه لغوی[ویرایش]

واژه کریسمس (به انگلیسی: Christmas)، به معنای «مراسم عشای ربانی (مَس) در روز مسیح»[۹] در حدود سال ۱۰۵۰ میلادی به صورت واژه Christes maesse به معنی «جشن مسیح»، وارد زبان انگلیسی قدیم گردید[۱۰] و محققان معتقدند، گونه کوتاه‌تر آن یعنی Xmas شاید برای نخستین بار در قرن سیزدهم به کار رفته باشد.[۱۱] واژه قدیمیتر «یول» (Yule) احتمالاً از واژه آلمانی jōl یا انگلوساکسونی geōl که به جشن انقلاب زمستانی اشاره دارد، مشتق شده‌است. واژه‌های متناظر در دیگر زبان‌ها چون، نَویداد (Navidad) در اسپانیایی، ناتاله (Natale) در ایتالیایی و نوئل (Noël) در فرانسوی، همگی معنای «میلاد» را تداعی می‌کنند و واژه آلمانی «وایناختِن» (Weihnachten)، به معنی «شب تقدیس‌شده» می‌باشد.

ریشه تاریخی[ویرایش]

آنچه که پیرامون میلاد عیسی مسیح از مَتّی و لوقا نقل شده‌است در انجیل برجسته تر است، نوشته‌های نخستین پیرامون مسیحیت چندین روز را برای تولد مسیح ذکر کرده‌اند. نخستین جشن ثبت شده برای کریسمس در رم در سال ۳۳۶ صورت گرفت.[۱۲] در رویکرد جنجالی مسیحیت آریانیسم در سدهٔ چهارم، کریسمس نقش مهمی دارد. در آغاز قرون وسطی، خاج‌شویان بر کریسمس سایه انداخت. این جشن با تاجگذاری کارل بزرگ در روز کریسمس در حدود سال ۸۰۰ کاملاً فراگیر شد. اما از آنجایی که مراسم با می خواری فراوان و دیگر رفتارهای ناشایست همراه شد، پارسایان در سدهٔ ۱۷ ام میلادی کریسمس را ممنوع اعلام کردند. [۱۳] این جشن در سال ۱۶۶۰ به عنوان یک تعطیلی رسمی باقی ماند اما با چشم بد و مایهٔ بی آبرویی به آن نگاه شد. در آغاز سدهٔ ۱۹ میلادی، با پیدایش جنبش آکسفرد در کلیسای انگلیس، کریسمس دوباره رونق گرفت.[۱۴] [۱۵] چارلز دیکنز و دیگر نویسندگان با تأکید بر اینکه کریسمس یک جشن خانوادگی، مذهبی و وسیله‌ای برای دادن هدیه است جلوهٔ اجتماعی تازه‌ای به آن بخشیدند و باعث فراموشی گذشتهٔ آن شدند. [۱۴][۱۵][۱۶] [۱۷]

انتخاب ۲۵ دسامبر[ویرایش]

در سدهٔ سوم میلادی، زادروز مسیح هم بسیار مورد توجه و هم بسیار مورد اختلاف بود. نزدیک به سال ۲۰۰ پس از میلاد، کلمنت اسکندریه چنین نوشت:

در دیگر نوشته‌هایی که به آن دوران بازمی‌گردد، ۲۰ مه، ۱۸ و ۱۹ آوریل، ۲۵ مارس، ۲ ژانویه، ۱۷ نوامبر و ۲۰ نوامبر پیشنهاد شده‌است.[۱۹] عوامل گوناگونی در برگزیدن ۲۵ دسامبر برای روز میلاد مؤثر است: نخست آنکه این روز در گاهشمار رومی، روز انقلاب زمستانی بود؛ دوم آنکه ۹ ماه پس از ۲۵ مارس بود. ۲۵ مارس روزی است که به اعتدال بهاری و تاریخ تشکیل نطفهٔ عیسی مسیح مربوط است.

بر پایهٔ ادعای آگوستین، عیسی مسیح به دلایل سمبلیک تصمیم گرفت که در کوتاه‌ترین روز سال به دنیا بیاید که برابر می‌شود با انقلاب زمستانی در گاهشماری رومی یا همان ۲۵ دسامبر.[۲۰][۲۱]

در بخش‌های مختلفی از انجیل، عیسی به خورشید ربط داده شده‌است. بر پایهٔ یک پیشگویی که از ملاکی نقل شده‌است، عیسی به عنوان «خورشید عدالت» دانسته می‌شود: «تا آنکه تو، خورشید عدالت بالا بیایی و درمان در میان بال‌های او است.»[۲۳] یوحنا، عیسی را به «روشنایی جهان» تشبیه کرده‌است.[۲۴]

چنین نمادگرایی خورشیدی برای عیسی مسیح باعث می‌شود تا بیش از یک روز برای تولد او محتمل باشد. پژوهشی به نام De Pascha Computus که چندان شناخته شده نیست (نویسنده اش شناخته شده نیست) این نظر را می‌پروراند که آغاز پیدایش در اعتدال بهاری برابر با ۲۵ مارس بوده و لقاح یا تولد (عبارت nascor هر دو معنی را می‌دهد) عیسی مسیح در ۲۸ مارس، روز پیدایش خورشید به روایت آفرینش است. یکی از ترجمه‌ها چنین می‌گوید: «نظر مقام عالی و الهی پروردگار بر آن شد که در آن روز، درست همان روز که خورشید پدید می‌آید، ۲۸ مارس، در روز چهارشنبه، عیسی متولد شود.»[۲۵]

در سدهٔ ۱۷ میلادی، آیزاک نیوتن بحث می‌کند که روز تولد مسیح تنها به این دلیل انتخاب شده که با تحولات خورشیدی هماهنگ باشد.

فرض محاسبات کریسمس به یک روز مقدس که پیش از آن است مربوط است، این روز که بر ۲۵ مارس منطبق است روز حلول مسیح است.[۲۶] به عبارت دیگر پس از حلول مسیح، ۹ ماه محاسبه شده و بعد روز کریسمس در نظر گرفته شده‌است. این نوع محاسبات از سوی نویسندهٔ فرانسوی Louis Duchesne در سال ۱۸۸۹ پیشنهاد شده‌است.

امروزه روز ۲۵ مارس با نام روز بشارت مسیح یا مژده به بانوی ما شناخته شده‌است. این روز در سدهٔ ۱۷ ام میلادی مقدس اعلام شد و ۹ ماه پیش از کریسمس است همچنین این روز با روز اعتدالین هم منطبق است اما به قضیهٔ حلول مسیح مرتبط نیست، چون در آن زمان به فراموشی سپرده شده بود.

مسیحیان نخستین، زادروز مسیح را در ۱۴ نیسان (پسح) جشن می‌گرفتند. از آن جایی که پسح در ۱۴ ام ماه بود به آن چهاردهمی یا Quartodecimal می‌گفتند. تمام رویدادهای مربوط به مسیح حتی مصائب مسیح در این روز بزرگداشت می‌شود. گفته می‌شود که احتمالاً این تاریخ‌ها مربوط به تقویم محلی کورینتوس است.[۲۷] ترتولیان (مرگ در سال ۲۲۰ میلادی) که در بخش لاتین شمال آفریقا زندگی می‌کرد گفته‌است که بزرگداشت مصائب مسیح در ۲۵ مارس صورت می‌گرفته.[۲۸] در سال ۱۶۵ پاپ سوتر عید پاک را اختراع کرد از این رو بزرگداشت رستاخیز مسیح به یک یکشنبه از سال تغییر پیدا کرد و تاریخ مصائب مسیح به آدینه نیک منتقل شد. مطابق فرضیات، جشن چهاردهمی در برخی مناطق همچنان ادامه داشت با این تفاوت که دیگر این جشن را مرتبط با حلول مسیح می‌دانستند.

از دیدگاه علمی و دانشگاهی فرضیاتی که برای تولد مسیح ارائه می‌شود نامطمئن است.[۲۹] یک سنت قدیمی در میان یهودیان وجود داشت که افراد بزرگ تمام سال را عمر می‌کردند و وقتی می‌مردند خرده‌ای از سن شان وجود نداشت از این رو عیسی مسیح اگر در ۲۵ مارس به دنیا آمده باشد حتماً باید در ۲۵ مارس هم از دنیا رفته باشد، که در اینجا با ۱۴ نیسان برابری می‌کند.[۳۰]

کلیسا ۲۵ دسامبر را برگزید تا با جشن‌های رومیان باستان در بزرگداشت خدای خورشید، سول اینویکتوس، منطبق باشد. این جشن از سوی پادشاه، اورلیان در سال ۲۷۴ گذاشته شده بود.

تاریخ[ویرایش]

جامعه مسیحیت اولیه، میان تاریخ واقعی میلاد عیسی مسیح و مراسم مذهبی بزرگداشت این واقعه، فرق می‌نهاد. در دو قرن نخست پیدایش آیین مسیحیت، بازشناسی تاریخ زادروز شهدای مسیحی و به پیروی از آن، عیسی، با مخالفتهای بسیاری در بین پیروان این آیین روبرو شد. عده بسیاری از پدران کلیسا، نظرات نیشدار و کنایه‌آمیزی در خصوص برپایی جشن تولد افراد در ادیان پاگانیسم (آیینهای رقیب مسیحیت یا چندخدایی) داشتند و در واقع از دید کلیسا، روز جانسپاری قدیسان و شهدا می‌بایست به عنوان روز واقعی به دنیا آمدن آنان، گرامی داشته می‌شد. منشأ دقیق انتخاب روز ۲۵ ماه دسامبر به عنوان میلاد عیسی مسیح در پرده‌ای از ابهام قرار دارد و تاریخدانان در مورد آنکه پیروان مسیح از چه زمانی شروع به برپاداشتن جشن میلاد او نمودند، به یقین نرسیده‌اند. گرچه در اناجیل چهارگانه در عهد جدید، تولد عیسی با جزئیات شرح داده شده‌است، ولی هیچ تاریخی در آن‌ها ذکر نشده‌است.[۳۱] روز۲۴ دسامبر، برای نخستین بار در سال ۲۲۱ پس از میلاد، در نوشته‌های سکستوس ژولیوس افریکانوس (اولین تاریخ‌نگار مسیحی) به عنوان روز میلاد مسیح، انعکاس یافته و بعدها به‌طور فراگیر در عالم مسیحیت پذیرفته شده‌است.

اما بیشتر محققان معتقدند که این روز به عنوان جایگزینی برای جشن «روز میلاد خورشید شکست ناپذیر» یا سول اینویکتوس (dies solis invicti nati) که به هنگام انقلاب زمستانی به عنوان نماد نوزایی خورشید، به دور افکندن زمستان و ندای تولد دوباره بهار و تابستان، در امپراتوری روم برگزار می‌شد، رایج گردید و در واقع کریسمس، صورت «مسیحی شده» این جشن بود. پیش از پذیرفتن آیین مسیحیت به عنوان دین رسمی روم در قرن چهارم میلادی، رومیان هر ساله در روز ۱۷ دسامبر در جشنی به نام ساتورنالیا به سیاره کیوان (ساتورن)، ایزد باستانی زراعت، احترام می‌نهادند. این جشن تا هفت روز ادامه میافت و انقلاب زمستانی را که طبق گاهشماری یولیانی باستان حدوداً در۴۲۵ دسامبر واقع می‌شد، شامل می‌گردید. هنگام عید ساتورنالیا، رومی‌ها اقدام به برپاداشتن جشن و سرور، به تعویق انداختن کسب و کار و منازعات، هدیه دادن به همدیگر و آزاد کردن موقتی برده‌ها می‌نمودند.

همچنین آیین رازوَرزی میترائیسم، بر پایه پرستش ایزد باستان ایران زمین، میترا، در سرزمین‌های تحت فرمانروایی روم باستان اشاعه زیادی یافته بود و بسیاری از رومیان، رویداد بلندتر شدن روزها به دنبال انقلاب زمستانی را با شرکت کردن در مراسمی به منظور بزرگداشت زادروز میترا، در ۲۵ دسامبر جشن می‌گرفتند. این جشنها و سایر مناسک تا اول ژانویه ادامه میافت که رومیان این روز را نخستین روز ماه و سال جدید می‌دانستند. کلیسای کاتولیک روم روز ۲۵ دسامبر را به عنوان زادروز مسیح برگزید تا به مراسم پاگانی مرسوم آن زمان معنا و مفهوم مسیحی بخشد. برای نمونه، کلیسا جشن زادروز میترا خدای نور و روشنایی را با جشن بزرگداشت زادروز عیسی که عهد جدید او را نور و روشنی جهان می‌نامد، جایگزین نمود. کلیسای کاتولیک با این امید که پیروان آیین میترا را به آیین مسیحیت وارد کند، به آن‌ها اجازه داد تا به عنوان بزرگداشت زادروز مسیح به برگزاری جشن و سرور خود در تاریخ معین شده پیشین ادامه دهند.

بابانوئل[ویرایش]

شخصیتی که امروزه به شکل پیرمردی مهربان و چاق است و با لباس سرخ رنگ و ریشی سفید و بلند، هنگام کریسمس در میان برگزارکنندگان این جشن ظاهر می‌گردد به چندین اسم شناخته می‌شود که بابانوئل (Papa noel)، سانتا کلوز (Santa claus) و سنت نیکولا (Saint Nicola) از معروفترین این اسامی‌اند.

تاریخچه بابا نوئل[ویرایش]

در سده چهارم میلادی، یکی از اسقف‌های آسیای صغیر (ترکیه امروز) به خاطر رفتار مهربانانه اش با کودکان شهرت یافت. این شخص که بعدها به سنت نیکولاس (نیکولاس قدیس) شهرت یافت، در نقاشی‌های قرون وسطی و عصر رنسانس به شکل مردی بلند بالا با چهره‌ای جدی و نجیبانه نشان داده شده‌است و تا حدود قرن شانزدهم، جشن مخصوص او در روز ششم دسامبر در سراسر اروپا برگزار می‌شد، اما از آن پس، این جشن، تنها به پروتستان‌های هلند منحصر گردید. مهاجران هلندی که به آمریکای شمالی کوچ کردند، این رسم را با خود به آن کشور بردند و در آنجا بود که نام او به سانتا کلوز (به انگلیسی: Santa Claus) تغییر یافت.

آیین‌های کریسمس[ویرایش]

برگزاری کریسمس در کشورهای مختلف مسیحی بنا به سنت و رسم و رسوم آنان، تفاوت‌هایی نیز با یکدیگر دارد. اما مشترکات این مراسم این است که مسیحیان برای جشن گرفتن میلاد عیسی مسیح به کلیساها می‌روند، در منزل یک درخت کاج را تزیین و چراغانی می‌کنند و در خیابان‌ها و کوچه‌ها دسته‌دسته سرودهای پرستشی و شکرگزاری اجرا می‌نمایند.

همچنین در ایام کریسمس حراجی‌هایی برپا می‌شود و در روز باکسینگ در ۲۶ دسامبر، کارمندها از کارفرمای خویش هدیه دریافت می‌کنند.

درخت کاج[ویرایش]

امروزه در تمام جهان درخت سرو نماد مهم کریسمس است. اما درخت سرو در آئینهای پاگان و فرهنگ قدیم ایران نیز بسیار مهم بوده و درخت جاودانگی تلقی می‌شده‌است. هنوز در بسیاری از نقاط ایران به درخت کاج با نگاه تقدس نگریسته می‌شود.

کریسمس در هند[ویرایش]

اگر چه کریسمس جشنواره‌ای در تقویم مسیحی است، اما در هند به عنوان یک سرگرمی و تفنن دارای اهمیت ویژه‌ای و مهمی است. در هند این جشنواره دارای معنی خاصی برای وحدت هند در عین تنوع و گوناگونی است که در سراسر جهان شناخته شده‌است؛ و به دلیل نفوذ اروپا در این کشور برای مدت طولانی، دین در سراسر کشور پخش شده‌است. هیجان انگیزترین جشن کریسمس در هند را می‌توان در حالت سرور و نشاط در شهر بندری گوا دید. تعداد زیادی از گردشگران داخلی و بین‌المللی به سواحل گوا می‌آیند و در طول جشنواره کریسمس به تماشای گوا در بهترین حالت فرهنگی خود می‌پردازند. همچنین می‌توان در بهترین موسیقی و رقص گوا در جشن میهمانی کریسمس شرکت کرد. کاتولیک‌ها در گوا در برنامه‌ای سنتی و محلی به نام میسسا و گالو یا «کلاغ خروس» شرکت می‌کنند که ساعات اولیه صبح انجام می‌شود. کارناوال، قبل از روزه، مهم‌ترین رویداد در گوا است که شبیه به «ماردی گرا» در نیواورلئان است.[۳۲][۳۳]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

منبع مطلب : fa.wikipedia.org

مدیر محترم سایت fa.wikipedia.org لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

ایرنا

کریسمس روز جشن گرفتن ولادت حضرت عیسی مسیح (ع) است. اما برای همه مسیحیان اینگونه نیست. از همان زمانی که خیلی از مسیحیان در روز ۲۵ دسامبر (۴ دی) این روز را جشن می‌گرفتند، بعضی از مسیحیان ارتدوکس شرقی‌ای هم بودند که تاریخ این ولادت را در ۷ ژانویه (۱۷ دی) تعیین کرده بودند.

تاریخ نامشخص ولادت عیسی مسیح (ع)

تاریخ دقیق ولادت عیسی مسیح در هیچ کدام از متون تاریخی غیرمذهبی ثبت نشده است. با فقدان شواهد تاریخی، در اناجیل لوقا و متّی روزی برای این امر با تحلیل حوادث تاریخی تخمین زده شده است. این روز ۲۵ دسامبر است. به همین دلیل برخی پژوهشگران سال ولادت حضرت عیسی (ع) را تقریباً و نه دقیقاً آغاز تاریخ میلادی می‌دانند. زیرا محاسبات تاریخی نشان می‌دهد اگر عیسی مسیح در زمان پادشاهانی متولد شده باشد که نامشان به همین مناسبت در اناجیل آمده است، این تولد باید ۴ تا ۸ سال قبل از مبدا زمانی میلادی فعلی رخ داده باشد. (توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ، تشارات سمت، تهران، ۱۳۹۱)

با همه این اوصاف، برخلاف تصور ما این تنها روز تعیین شده برای ولادت عیسی مسیح (ع) و کریسمس نیست. روز دیگر تعیین شده هفتم ژانویه، یعنی حدود دو هفته بعد است. تعیین روز هفتم ژانویه تاریخی بر اساس گاهشماری ژولینی یا ژولیانی (گاه شمار میلادی قدیم) است که تقویمی برای جشن‌های مذهبی بود و پیشتر از تقویم و گاه‌شماری گِریگوری به عنوان مبنای تعیین روز ۲۵ دسامبر، وجود داشته است. تقویم و گاهشماری گریگوری در فوریه ۱۵۸۲ از سوی پاپ گریگوری سیزدهم پذیرفته و از آن پس به گاه‌شماری گریگوری (گِرِگوری) مشهور شد. این گاه‌شماری همانی است که امروزه به گاه‌شماری میلادی مشهور است. گاه‌شماری گریگوری به عنوان گاه‌شماری میلادی جدید در جهت تصحیح دقت و عقب‌ماندگیِ گاه‌شماری ژولینی (گاه‌شمار میلادی قدیم) عرضه و محاسبه شد.

روز قدیمی کریسمس

روز ۷ ژانویه (۱۷ دی) به عنوان روز قدیمی کریسمس شناخته می‌شود. هنگامی که انگلستان تقویم خود را در سال ۱۷۵۲ به تقویم گریگوری تغییر داد، روزهای کریسمس فعلی برای ایجاد تمایز با تقویم ژولینی تعیین شد. در حالیکه خیلی از مردم و مسیحیان این تغییر را نپذیرفتند و ترجیح دادند همچنان از تقویم و گاهشماری ژولینی برای محاسبه ولادت عیسی مسیح و تعیین روز کریسمس استفاده کنند.

بیشتر از یک سوم مسیحیان ارتدوکس هستند

جهان مسیحیت همچون دیگر ادیان جهان، یکدست نیست و به شاخه‌ها و فرق‌ گوناگونی تقسیم بندی می‌شود. از تقسیم‌بندی‌های کلان این دین، سه شاخه و گرایش کاتولیک، ارتدوکس و پروتستان را می‌توان نام بُرد. بزرگداشت روز ۲۵ دسامبر میلادی یا چهارم دی شمسی، بیشتر از سوی کلیسای کاتولیک غربی است. در حالی که کلیسای ارتدوکس بر اساس تقویم خود روز ۷ ژانویه یا ۱۷ دی را سالروز ولادت عیسی مسیح و کریسمس می‌داند.

همچنانکه در روسیه که وطن ۳۹ درصد از جهان ارتدوکس مسیحی است، مردم شب کریسمس را ۶ ژانویه (۱۶ دی) جشن می‌گیرند. آنها فردای آن روز؛ یعنی هفتم ژانویه را به عنوان روز ولادت حضرت مسیح می‌شناسند. کلیسای حواری ارمنی‌ها هم کریسمس را ۶ ژانویه همراه با بزرگداشت ظهور مسیح جشن می‌گیرند. در قرن دوم هم، عید رستاخیر (عید پاک) جشنی جداگانه بود و جشن عید تجلی یا شب دوازدهم تولد مسیح هم در کلیسای شرقی در ۶ ژانویه شروع می‌شد.

پس تصور مرسوم در کشور ما در اختصاص روز میلاد مسیح (ع) به تنها ۴ دی یا ۲۵ دسامبر، دقیق نیست. این تصور باعث شده است ما کریسمس را روز ۴ دی به مسیحیان ارمنی هموطن تبریک بگوییم. در حالیکه بخش زیادی از هموطنان ارامنه که جزء مسیحیان کلیسای ارتدوکس شرقی محسوب می‌شوند،  همانطور که آمد به خاطر تفاوت تقویم، روز ۷ ژانویه (۱۷ دی) را به عنوان روز میلاد مسیح (ع) جشن می‌گیرند. زیرا برخلاف پندار شایع در همزمانی کریسمس (۴دی) و میلاد حضرت مسیح (ع) میان مسیحیان توافق وجود ندارد. پس برای تبریک میلاد مسیح (ع) به همسایه و دوستان مسیحیِ ارامنه، باید دو هفته دست نگه داشت.

منبع مطلب : www.irna.ir

مدیر محترم سایت www.irna.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.