دو کتاب «کمال الدین» و «مکیال المکارم» که به دستور امام زمان عجل الله فرجه تألیف شده است، از کیست؟

دو کتاب «کمال الدین» و «مکیال المکارم» که به دستور امام زمان عجل الله فرجه تألیف شده است، از کیست؟ را از سایت هاب گرام دریافت کنید.

مکیال‌المکارم

مکیال‌المکارم (به عربی: مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم)) کتابی است که سید محمدتقی موسوی اصفهانی معروف به فقیه احمدآبادی به عربی نوشت و ترجمه شده و چندین بار تجدید چاپ شده‌است.[نیازمند منبع][۱]

این کتاب که به صورت فرهنگ تألیف شده دارای بخش‌های مختلفی است؛ و به ترتیب الفبا موضوعات را بیان می‌کند.

این کتاب هشت بخش دارد:

در بخشی از این کتاب به قلم مؤلف آمده است:

بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت: انتظار فرج آن بزرگوار و دعا کردن برای تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودی آن جناب و مقرّب شدن در آستان او است.

خود سید محمدتقی موسوی اصفهانی در این مورد می‌نویسد:

«به فکر افتادم کتاب جداگانه ای در این باره بنگارم که آن فواید را دربر گیرد، و به سبک جالبی آن را به رشته تحریر درآورم؛ ولی حوادث زمان و رویدادهای دوران و ناراحتی‌های پی در پی، مانع از انجام این کار می‌شد. تا این که کسی را در خواب دیدم که با قلم و سخن نتوان او را توصیف نمود، یعنی مولا و حبیب دلِ شکسته ام و امامی که در انتظارش هستیم. او را در خواب دیدم که با بیانی روح‌انگیز چنین فرمود: این کتاب را بنویس و عربی هم بنویس و نام او را بگذار: مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم همچون تشنه ای از خواب بیدار و در پی اطاعت امرش شدم، ولی توفیق یاری ام نکرد، تا این که در سال گذشته(۱۳۳۰ ه‍. ق) به مکّه معظّمه سفر کردم، و چون آنجا را وبا گرفت، با خداوند - عزّوجلّ - عهد بستم که هرگاه مرا از مهلکه نجات دهد و بازگشتم را به سوی وطن آسان گرداند، تألیف این کتاب را شروع نمایم. پس خداوند بر من منت نهاد و مرا به سلامت به وطن بازگرداند. همچنان که همیشه مواهب و الطافش شامل حال من بوده است، پس به تألیف اقدام نمودم.»[۲] قبر وی در کنار پدرش در آرامگاهی اختصاصی در جوار تخت فولاد اصفهان می‌باشد.

مجله حوزه در مصاحبه ای با سید مرتضی موحد ابطحی (داماد او) نیز حکایت‌هایی در این مورد ذکر کرده‌است.[۳]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پایگاه حوزه ۱ پایگاه حوزه ۲

کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)

کَمالُ الدّین و تَمامُ النّعْمَة یا اِکْمالُ الدّین و اِتْمامُ النّعمَة، کتابی به زبان عربی تألیف عالم شیعه محمد بن علی بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق (متوفای ۳۸۱ق). وی در‌ این کتاب به موضوع غیبت و ظهور امام زمان(عج) می‌پردازد. شیخ صدوق، نمونه‌های فراوانی از غیبت پیامبران الهی را آورده و به بررسی کامل امامت حضرت مهدی(ع)، تولد، روایات پیامبر و ائمه(ع) درباره ظهور آن حضرت، کسانی که به خدمت آن حضرت رسیده‌اند و شرایط دوران ظهور ایشان پرداخته است.

نام‌گذاری کتاب

نام کتاب کمال الدین و تمام النعمه از این آیه شریفه اکمال در سوره مائده گرفته شده که در آن آمده است:«اَلْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا (ترجمه: امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم، و اسلام را براى شما به عنوان آيين زندگی برگزيدم.)[ مائده–۳] . یعنی امروز دین شما را برایتان کامل ساختم و نعمتم را بر شما تمام کردم و از اسلام به عنوان دین برای شما خشنودم.[۱]

دیگر نام‌ها

نام‌های مختلفی برای کتاب ذکر شده است مانند «اکمال الدین و اتمام النعمة»،[۲] «اتمام النعمة فی الغیبة»،[۳] و «اکمال الدین»؛ اما بنابر آنچه در مقدمه کتاب آمده است بسیاری نام «کمال الدین و تمام النعمه» را ترجیح داده‌اند.

انگیزه نگارش کتاب و جایگاه آن

شیخ صدوق انگیزهٔ خود را از نگارش این کتاب، دفاع از مسأله غیبت بیان می‌کند. او می‌نویسد:

اهمیت ویژه این کتاب در نقل اقوال عالم بزرگ شیعی دوره غیبت صغری؛ یعنی ابو جعفر محمد بن عبد الرحمن ابن قبه رازی (متوفای قبل از ۳۱۹ق) است. دانسته‌های ما درباره این عالم شیعی محدود به نکاتی است که ابن ندیم و نجاشی آورده‌‏اند. دیگر عالمان رجالی نکته چندانی به نکات ایشان نیفزوده‏‌اند. به گفته نجاشی ابن قبه نخست از معتزلیان بوده و سپس به تشیع گرویده است.

از دیگر ویژگی‌های این کتاب نقل برخی از توقیعات صادر شده از ناحیه مقدسه است. شیخ صدوق برخی از مطالب این بخش را از متون کهن‌تر و گاه به نحو شفاهی از برخی مرتبطان با نواب اربعه نقل کرده است.[۵]

با نگاه به انگیزهٔ مؤلف و سبک نگارش کتاب، می‌توان آن را در زمره مطالب کلامی قرار داد اما با توجه به فراوانی مطالب تاریخی همچون تاریخ پیامبران، تاریخ جاهلیت، تاریخ پیامبر اسلام و تاریخ تشیع می‌توان آن راکتابی تاریخی دانست.[۶]

این کتاب از قدیمی ترین و معتبرترین منابع روایی شیعه درباره امام زمان(ع) می‌باشد. شیخ صدوق در این کتاب بسیاری از مباحث اعتقادی شیعه را درباره آن حضرت و غیبت آن امام مطرح نموده و به پاسخ‌گویی شبهات منکران و مخالفان می‌پردازد.[۷]

ساختار

این کتاب مجموعاً دارای ۶۲۱ روایت از ۸۸ راوی در ۶۳ باب است. برخی موضوعات مورد بحث در این ابواب عبارت‌اند از:

منابع کتاب

منابعی که صدوق استفاده کرده است عبارتد از:

نسخه‌شناسی

از این کتاب، چند نسخه شناسایی شده است:

ترجمه و چاپ

کمال الدین به زبان عربی در دو جلد با تحقیق علی اکبر غفاری توسط انتشارات دارالکتب الاسلامیه قم در سال ۱۳۹۵ق چاپ شده است.
این کتاب توسط محمدباقر کمره ای به فارسی ترجمه و در دو جلد (جلد اول ۴۵۲ صفحه و جلد دوم ۴۰۰ صفحه) توسط انتشارات اسلامیه تهران منتشر شده است. ترجمه دیگری نیز از این کتاب توسط منصور پهلوان توسط انتشارات دارالحدیث در شهر قم منتشر شده است.

پانویس

منابع

پیوند به بیرون

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.